کارن عسل مامان

پسر کوچولوی ماهم دومین نوروز هم گذشت و به یاری خدا فروردین سال 93 رو هم به خوبی و خوشی پشت سر گذاشتیم وبرخلاف تصور همه که می گفتن با پسر کوچولویی مثل تو سفر سخته ولی تو مثل همیشه منو سربلند کردی شیطنت زیاد می کردی ولی بهونه گیری و اذیت نمی کردی واین باعث شد هم به تو و هم بقیه خوش بگذره.

الان تو 16 ماهه هستی و بعضی کلمات رو مثل بابا ماما قاقا غذا اب پا توپ تاب چشم بده نه دودود پیشی در باز رو می تونی بخوبی بگی و بعضی کلمات رو هم منظورتو می رسونی ولی کامل نمی تونی بگی قربونت برم داری بزرگ میشی اقا میشی شیطونتر از قبل هم شدی کل روز این طرف و اونطرف میدویی اما انگار اصلا خسته نمی شی نمی دونم این همه انرژی رو از کجا میاری قربونت برم البته نسبت به چند ماه قبل یکم بهتر غذا می خوری و این منو خوشحال می کنه دیروز روز مادر بود و تو و بابایی برام گل خریدین ازتون ممنونم از خدا هم بخاطر حضور تو توی زندگیمون ممنونم خدای مهربونم ممنونم بخاطر پسر ماهی که به مادادی کمک کن مادر خوبی براش باسم این بزرگترین ارزوی منه عزیزم دوست دارم بیشتر از اون چیزی که بتونی تصور کنی...

عریز مامان پسر ماهم کم کم داری بزرگ میشی این بزرگ شدن تنها جسمی نیست روز به روز عاقل تر و اقاتر میشی گاهی به خودم میگم واقعا یه پسر کوچولوی 14ماهه ای چطور اینقدر عمیق و با احساسی انگار که از ته دلم از احساسی که دارم با خبری الهی فدات بشم با شادی ما شادی و با ناراحتیمون ناراحت میشی و سعی می کنی خستگی و ناراحتی رو از من و بابا دور کنی و با شیرین کاریهات همیشه لبخند و به لبای ما میاری حضور تو بی هیچ بهانه ای بهترین دلیل خوشبختی من و باباست فدای خنده های تو هر قدمی که بر می داری قلب مامان زیر پای تو می زنه مبادا چیزی پاهای کوچولوتو اذیت کنه ولی مامی باید قوی باشه و به کوچولوش و تواناییهاش اعتماد کنه تا رشد کنی و رو پاهای خودت وایستی تو بزودی یه مرد میشی یه مرد محکم وموفق که در برابر اراده تو هیچ چیزی نمی تونه مقاومت کنه کوچولوی مهربونم دل کوچولوی تو خیلی بزرگ تر از قلب ما بزرگتراست زود میرنجی و زود مبخشی طوری که انگار هیچ اتفاقی نیفتاده ...گریه می کنی و می خندی با اینکه هنوز اشک رو گونه هاته ...زمین می خوری و بلند میشی ...صدها بار تکرار میکنی تا یاد بگیری بدون اینکه خسته بشی ....مثل یه شیر جسوری و مثل یه جوجه طلایی دل نازک کاش که روحت و احساساتت در گذشت زمان همیشه همینقدر پاک وزلال بمونه و روزگار سخت و سردت نکنه نور چشمم...

کارن عزیزم پسر ماهم بزرگ شدی دو هفته از تولدت می گذره ازچهار روز پیش راه افتادی وبدون کمک بتنهایی راه میری دستاتو یکم بالا می گیری تا بتونی تعادل خودتو حفظ کنی از این سر خونه تا اون سر خونه بی وقفه و بدون خستگی ... گاهی به خودم میگم اینهمه انرژی رو از کجا میاری کوچولوی شیرین مامان الان دیگه نوپا هستی و یه مرحله دیگه رو پشت سر گذاشتی تو هم مثل ما از راه رفتن خودت خوشحالی و ذوق می کنی از اینکه لازم نیست ازمون کمک بخوای و به راحتی همه جا می ری لذت میبری مبارکه عزیزم راه رفتنت مبارک...

امروز نوبت واکسن پسر ماهم بود هفته پیش رفتیم ولی گفتن نوبت 10نفر پر شده و فقط چهارشنبه ها واکسن یکسالگی داریم خلاصه برگشتیم خونه و استرس من ادامه داشت تا امروز که نکنه پسر گلم دردش بیاد. مامانی و باباجون کارنی رو آوردن بهداشت و منم مرخصی گرفتم و رفتم اونجا با اینکه تنها نبودی ولی دلم طاقت نیاورد دردت بیاد و من کنارت نباشم دردو بلات بجونم اگه واست لازم نبود می گفتم بجای تو به من بزنن حاضرم هر دردیو بجای تو تحمل کنم... بلاخره نوبت تو شد و پسر ماهم مثل همیشه آقا و با شخصیت یه ذره هم گریه نکردی فقط یه لحظه گفتی اییی فدات بشم خیلی استرس داشتم وقتی دیدم اذیت نشدی خدا رو هزار بار شکر کردم ایشا... عوارض هم نداشته باشه و به همین راحتی تموم بشه تا شش ماه خبری از واکسن نیست شکر خدا